باهم خلوت کنید

کارهمیشه
هست و تمامی ندارد . با گذشت زمان و با افزایش سن ،مسئولیت ها نیز افزوده
می شود پس به امید فردا نباشید تا حرفی را که در دلتان مدتهاست احتکار
کرده ایده ،بیان کنید .

محبت ولذت بردن از زندگی را برای روز مبادا
نگذارید . چون اولاهیچ کس از فردایش خبر ندارد و دوما محبت تنها سرمایه
ایست که تمام نمی شود ، پس با آرامش خرجش کنید.

برای با هم
بودن وقت بگذارید ، هر چند فرزند داشته باشید اما در برنامه ریزی ماهانه
تان زمانی را برای تفریح دوتایی خالی کنید. شما و همسرتان و دیگر هیچ کس.
می توانید یک پیاده روی ساده را ترتیب دهید.

لازم نیست حتما راه
دوری بروید . نزدیک ترین پارک محل سکونت و یک ساعت درکنار هم راه رفتن و
از زندگی گفتن ، خاطرات شیرین را مرور کردن و هزاران حرف نگفته را گفتن ،
بهترین تاثیر را در نزدیک شدن شما به یکدیگر دارد . بعد از برگشت تاثیر آن
را در رابطه تان خواهیددید.

می توانید برنامه ای ترتیب دهید
تا در کنار هم از موضوع مشترکی لذت ببرید. مثلا اگر هر دو علاقه مند هستید
، به تئاتر بروید. حسن این کار در این است که بعد از آن حرف مشترکی برای
همصحبتی بجز مدرسه ی بچه ها،خرید خانه و...خواهید داشت.

سعى کنید هیچ وقت کار و خستگى
ناشى از کار را با خودتان به منزل نیاورید. وقتتان را تنگ و خودتان را
خسته نشان ندهید. همسرتان را در انتهای لیست اولویت هایتان نگذارید . چون
آنوقت ممکن است تحت تاثیر بی توجهی شما او به طور کامل شما را از لیستش
پاک کند.

فرزندانتان
را هم در برنامه ریزی زندگی تان در اولویت ها بگذارید زیرا آن ها نیاز به
با ما بودن دارند .این حق مسلم هر کودکی است که لحظات رویایی خندیدن پدر
ومادر با هم و با خودش را در بزرگسالی به عنوان زیباترین لحظات کودکی اش
به یاد آورد.

مشکلات امروز ،فردا حل خواهند شد و مشکلات جدیدی جای
آن را خواهند گرفت .با کانونی گرم و محکم از زندگی تان لذت ببرید و تمام
تلاشتان را بکنید.

 نوشته شده توسط یک گمنام در سه شنبه 87/11/15 و ساعت 10:51 عصر | نظرات دیگران()

بسم الله الرحمن الرحیم

برادر مجاهد جناب آقای اسماعیل هنیّه

سلام علیکم بما صبرتم

صبر بیست روزه‌ی شما و مجاهدان دلیر و از جان گذشته و
آحاد مردم غزه در برابر یکی از فجیع ترین جنایات جنگی جهان و تاریخ، پرچم
عزت را بر سر امت اسلام به اهتزاز در آورده است. شما ثابت کردید که دل
سرشار از ایمان به خدا و قیامت و روح منیع و عزیز مسلمانی که ذلت و تسلیم
درباره‌ی ظلم و زور را بر نمی تابد، آنچنان قدرتی می آفریند که حکومتهای
جبّار و مستکبر و ارتشهای مجهّز در برابر آن ناتوان و ذلیل اند.

ارتشی که قدرت فداکاری و شهادت طلبی شما آن را بیست
روز است پای در گل در پشت دروازه ‌های غزه به خفت افکنده همان است که ظرف
شش روز بخشهای عظیمی از سه کشور عربی را زیر سیطره‌ی خود در آورد. به
ایمان و توکل خود، به حسن ظنّ خود به وعده‌ی الهی،‌ به صبر و شجاعت و
فداکاری خود ببالید که امروز همه‌ی مسلمانان به آن میبالند. جهاد شما تا
امروز آمریکا و رژیم صهیونیست و حامیان آنان و سازمان ملل و منافقان امت
اسلامی را رسوا کرده است.

امروز نه فقط ملّتهای مسلمان، که بسیاری از ملتهای
اروپا و آمریکا حقانیت شما را از بن دندان پذیرفته‌ اند. شما همین امروز
هم پیروزید و با ادامه‌ی این ایستادگی شرافتمندانه دشمن زبون و ضد بشر را
باز هم بیشتر به ذلت و شکست خواهید کشاند. انشاءالله

بدانید که “ما وَدَّعَک رَبُّک و ما قَلی” و بدانید که
“و لَسَوفَ یُعطِیک رَبُّکَ فَتَرضَی” انشاءالله با اینحال حوادث خونین و
فاجعه بار غیر نظامیان فلسطینی بخصوص کودکان مظلوم و معصوم، دلهای ما را
غرق خون کرده است. حوادث ناشی از جنایتهای غاصبان فلسطین که هر روز چندین
بار از همه‌ی کانالهای تلویزیونی ما پخش می شود ملت ما را ماتمزده و
عزادار ساخته است. اَعظَمَ الله لَکُم الجَزاء وَ عَجَّل لَکُم النَّصر،
بدانید که وعده‌ی خدا راست است که فرمود: ” وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ
یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیز” و فرمود: “وَ مَن جاهَد
فَانّما یُجاهِدُ لِنَفسه …”

خیانتکاران عرب هم بدانند که سرنوشت آنان بهتر از
یهودیان جنگ احزاب نخواهد بود که خداوند فرمود: “و اَنزَلَ الَّذین
ظَاهَرُوهُم مِن اَهلِ الکِتَاب وَ مِن صَیَاصِیِهم …” ملتها با مردم و
مجاهدان غزه اند. هر دولتی که بر خلاف این عمل کند فاصله‌ی خود و ملّتش را
عمیق تر میکند و سرنوشت چنین دولتهایی معلوم است. آنها نیز اگر به فکر
زندگی و آبروی خودند باید سخن امیرالمؤمنین علیه السلام را به یاد آورند
که فرمود: “المَوتُ فی حَیاتِکُم مَقهورین وَ الحَیاةُ فی مَوتِکم
قاهِرین” به شما و مبارزان غزه و همه‌ی مردم مظلوم و مقاوم شما درود می
فرستم و در کنار همه‌ی تلاشهایی که دولت جمهوری اسلامی ایران در حمایت از
شما وظیفه‌ی خود دانسته است، شب و روز هم شما را دعا میکنم و صبر و نصرت
را برای شما از خداوند عزیز قدیر مسألت می کنم.

و السلام علیکم و علی عباد الله الصالحین و رحمة الله و برکاته

سید علی حسینی خامنه ای

18 محرم 1430

26 دیماه 1387

 نوشته شده توسط یک گمنام در جمعه 87/10/27 و ساعت 11:40 عصر | نظرات دیگران()

مهره مار داشته باشید

 در
حال حاضر اکثریت افراد به لزوم آشنایی با نیاز های جنسیتی زن و مرد و
اهمیت آن در بهبود روابط زناشویی توجه دارند و می دانند که اگر از دریچه
این نیازها و بر آوردن آنها وارد شوند بسیاری از اختلافات قابل حل
است. اگر زن به این موضوع توجه داشته باشد که مردها، ذهن‌شان را به موضوع
به‌خصوصی جلب می‌‌کنند، می‌‌توانند با پرت نکردن حواس او، از بروز بسیاری
از اختلافات جلوگیری کنند. اگر زن می‌‌خواهد توجه همسرش را به موضوعی جلب کند، باید از روش مناسبی استفاده کند. می‌‌تواند به همسرش بگوید که می‌‌خواهد با او حرف بزند و بعد وقتی همسر،
حواسش را متوجه او کرد، درباره مطلب مورد نظرش حرف بزند. زن به جای این‌که
بی‌مقدمه شروع به صحبت کند، می‌‌تواند به همسرش بگوید: «عزیزم می‌‌دانم که
گرفتار هستی اما همین حالا به کمک تو احتیاج دارم. ممکن است یک دقیقه وقت
خودت را به من بدهی؟» این طرز برخورد، به مرد امکان انتخاب می‌‌دهد. به او
فرصت می‌‌دهد تا حواس خود را متوجه زنش کند.

با
علم به این موضوع زن می‌‌داند که اگر همسرش همه حواس خود را به او ندهد،
بدین معنا نیست که به او اهمیت نمی‌‌دهد بلکه علتش این است که توجه او
قبلا به جای دیگری معطوف شده است؛ مثلا اگر مرد در حال تماشای برنامه
اخبار تلویزیون است، هرگز عاقلانه نیست که در همان زمان، انجام کاری را از
او بخواهید. در این زمان می‌‌توانید از او بپرسید: «کی می‌‌توانیم با هم
حرف بزنیم؟» اگر جواب بدهد که همین حالا و در ضمن تلویزیون را خاموش نکند،
معلوم می‌‌شود که او به اشتباه گمان می‌‌کند که می‌تواند دو کار را به طور
همزمان انجام بدهد. بی‌جهت فریب نخورید و بعدا او را به خوب گوش ندادن
متهم نکنید.

زن‌ها نیاز به احساس امنیت دارند

یکی
از اساسی‌ترین نیاز زن‌ها در روابط صمیمی‌ این است که احساس امنیت کنند.
احساس عمیق و درونی از این‌که رابطه‌ محکم و استوار و ماندگار است و
این‌که نامزد یا همسرشان در عشق خود جدی و ثابت‌قدم است و به او نیز متعهد
و پایبند.  به طوری که به عشق او اعتماد کنند و بنابراین بتوانند به خود
نیز اجازه دهند تا تمام و کمال عشق بورزند و جز عشق پاسخ نگیرند. این
امنیت عاطفی کلید گشایش دل و جان زن محسوب می‌‌شود. هنگامی که  زنان احساس
امنیت می‌‌کند می‌‌تواندآرامش خاطر داشته باشد.

 همسرتان را بپذیرید!                              

طی
چند سال گذشته، طرز تفکر زنان و مردان بسیار عوض شده است. در بسیاری از
موارد، زن و مرد تمایل دارند کارها و رفتارهایشان شبیه طرف مقابل
باشد. این امر را بزرگ‌ترین علت شکست روابط زناشویی در دنیای امروز
می‌‌دانند.

 در واقع می‌‌بایست همسرمان را همان‌گونه که هست،
بپذیریم نه این‌که قصد داشته باشیم او را به طور کامل تغییر دهیم. زن مرد
آنقدر با هم تفاوت دارند که گویی هرکدام متعلق به یک سیاره دیگر هستند.
روش‌های برقراری ارتباط، تفکر، ابراز علاقه و... در زنان و مردان کاملا
متفاوت است. مردان، موفقیت، استقلال، سود، کارآیی و قدرت را تحسین
می‌‌کنند و بیشتر به هدف و نتیجه می‌اندیشند تا روابط افراد، در حالی که
زنان طالب تغییر و تنوع، ابراز احساسات، هدیه و روابط صمیمانه هستند. زنان
بیش از هر چیز شیفته توجه، گوش کردن، تفاهم، احترام، محبت و علاقه،
قدردانی، پذیرش احساسات و تغییرات رفتاری‌شان از طرف مقابل هستند. تمایلات
مردان نیز به گونه‌ای دیگر است؛ آنها بیشتر تمایل دارند مورد تعریف و
تمجید قرار گیرند، همسرشان به آنها اعتماد کند و او را همان‌طور که هست،
بپذیرد بدون اینکه قصد تغییر او را داشته باشد. در این صورت شانس زندگی
زناشویی را بالا برده‌ایم.

درک و قبول
شریک زندگی مانع دلسردی، ناامیدی، بغض و کینه می‌‌شود به علاوه این تفاهم
و درک مطلوب، باعث می‌‌شود نیازهای طرف مقابل نیز کاملا تامین شود. در
سایه چنین ارتباطات متقابلی، زن و شوهر یک گام به جلو برمی‌دارند، در
نتیجه خود را برای پیشرفت زندگی آماده می‌‌کنند و کوچک‌ترین فرصت‌ها را
برای ایجاد روابطی رضایت‌بخش و کاملا استوار غنیمت می‌‌شمارند.

دختران
و پسران تبیانی اگر در انتخاب همسر دقت کافی را به خرج دهید و معیار های
حقیقی را در نظر داشته باشید، راحت تر می توانید ویزگی های او را بپذیرید
و محاسن او را مورد تایید و تمجید قرار دهید.

تهیه کننده: کهتری

 نوشته شده توسط یک گمنام در چهارشنبه 87/10/25 و ساعت 11:59 عصر | نظرات دیگران()

خدایا
کجا بودیم؟ چه بر ما می گذشت؟ آیا کسی از مظلومیت فرزندان روح خدا چیزی می
داند؟ یا هنوز همه در فکر آبگرمکن و زیلو و بخاری هستند؟ آیا کسی از رقص
مرگ چیزی می داند؟

از سری مجموعه بخوان و حدس بزن

راستش
را بخواهی چیزی برای نوشتن ندارم. بنابراین مجبورم گاهی از پرندگان روی
آسمان برایت بنویسم و گاهی از ماهیهای ته رودخانه.  نامه ی قبلی را که
نوشتم (بعد از پیدا شدن استخوان های محمود رضا دشتی) سخت پریشان بودم، و
دلم می خواست یک بنده ی خدایی یک سیلی محکم توی گوشم می زد، تا لااقل
بهانه ای برای گریستن پیدا می کردم اما خوب چه کنیم که خیلی از بغض ها در
گلو خفه می شود. هنوز اشک در چشممان نخشکیده یک اتفاق دیگر می افتد و
اینجا مجالی برای اندیشیدن و تفکر بر حادثه ها و لحظه ها و صحنه ها کمتر
حاصل می شود. تا می آیی سرت را بخارانی، روزها از پی هم و هفته در پی او و
پشت سرش ماهها، مثل واگن های قطار، پشت هم از جلوی تو می گذرد که توی هر
کدام از این واگن ها،  انباری از خاطره ها نهفته است و بعد که همه چیز از
شور و هیجان افتاد و در گوشه ای مثل این اتاق که من در آن نشسته ام آرامشی
حاصل شد، تازه می فهمی که ای بابا کجا بوده ای و حالا کجا آمده ای؟

آن
روز توی کوچه ها دنبال یک فرعون می گشتی که مجروح تیر خورده ای را با آن
به مسجد جامع برسانی. دیروز تو کوچه های پشت گل فروشی، جنازه سامی و محمود
به حالت سجده بر زمین بود و امروز تصویر آنها به دیوار نمازخانه. آن روزها
فریاد بر سینه ی آسمان، خط سرخ می کشید که آی به داد ما برسید، بچه ها
دارند قتل عام می شوند و کسی پاسخگو نبود به جز خدا. خدایا کجا بودیم؟ چه
بر ما می گذشت؟ آیا کسی از مظلومیت فرزندان روح خدا چیزی می داند؟ یا هنوز
همه در فکر آبگرمکن و زیلو و بخاری هستند؟ آیا کسی از رقص مرگ چیزی می
داند؟ آیا کسی می داند که توی کوچه های شهر، خون این حماسه آفرینان در
میان دود و خاکستری انفجار خمپاره ای خصم، چه سان بر زمین می ریخت؟ یا
هنوز همه در فکر این هستند که ای کاش مرزها باز می شد و ما هم سری به
دوستان خارج از کشور می زدیم؟ و در زیر سرخی نور هستند؟ یا هنوز همه در
فکر این هستند که ای کاش مرزها باز می شد و ما هم سری به دوستان خارج از
کشور می زدیم؟ و در زیرسرخی نور چراغ ها و در میان دود سیگارها، جامی شراب
سرخ می نوشیدیم و اگر حالی باشد به رقص و پایکوبی... این دو کجا؟ آن دو
کجا؟ این سرخی کجا؟ آن سرخی کجا؟...

... مرا بگو خوشحال هستم از این
آرامشی که حاصل شده و می توانم دمی به گذشته ها فکر کنم، غافل از اینکه
تازه اول کار است. گفتم چند روزی از جبهه خارج شوم، برای [تقویت] روحیه
خوب است. غافل از این که انسان در پشت جبهه زنده به گور است. ما هم سر خر
ملاّ را کج کردیم و برگشتیم همین جا که بودیم.

بعد از مرخصی شهریور ماه 1361

آبادان ، هتل  پرشین اتاق 233

هنر مردان خدا                                                                                                       

 نوشته شده توسط یک گمنام در شنبه 87/10/7 و ساعت 11:12 عصر | نظرات دیگران()