2. پیدایش قمهزنی در مورد منشأ اصلی و اولی قمهزنی، اقوال مختلفی وجود دارد(. مقاله رسانة شیعه، مروری بر تاریخ تکوین مجالس و آیین های عزاداری در ایران، محسن حسام مظاهری، مجله اخبار ادیان، شماره 18، فروردین و اردیبهشت 1385)2؛ اما آنچه که بیشتر از همه مستند و قابل اثبات است، این است که تیغزنی و قمهزنی رسومی عاریتیاند که از جانب ترکهای آذربایجان به فارسها و اعراب منتقل شدهاند.(. شرح زندگانی من یا تاریخ اجتماعی و اداری دوران قاجاریه، عبدالله مستوفی، ج1 و 3)3
نویسنده عراقی الأصل کتاب "تراژدی کربلا" نیز بر این عقیده است که مراسمهایی از قبیل قمهزنی، قبل از قرن نوزدهم در عراق مرسوم نبوده و به تدریج از اواخر این قرن در آن کشور رواج یافته است. بنابراین مراسم قمهزنی و... از خارج عراق به آن کشور وارد شده و ریشه عربی ندارد.(. تراژدی کربلا، ابراهیم حیدری، ترجمة علی معموری، ص 475)4
شیخ کاظم دجیلی نیز در تأیید این نظر می گوید: "عربهای عراق تا آغاز قرن بیستم در این گونه مراسمها شرکت نمیکردند؛ این اعمال در ابتدا در میان ترکهای عراق، فرق صوفیه و کردهای غرب ایران مرسوم بود."(. عاشوراء فی النجف و کربلا، کاظم دجیلی، ص 287؛ جیات عراقی من وراء البوابه السوداء، محمود درّه، ص 24)5
گزارشی از مقامات بریتانیایی درباره مراسم عاشورای 1919م. در نجف حاکی است که گروهی صد نفره از شیعیان ترک در آن سال به قمهزنی پرداخته بودند.(. نقاش، ص 269 dministration Report of The Shamiyya Division, Great Britain6 )
خاطرهای از سید محمد بحرالعلوم، این نظر را تأیید می کند: "هنگامی که حدود 50 یا 60 سال پیش درنجف بودم، تنها چند هیئت ترک در آن شهر حضور داشت. آنان در ایام عزا به منزل سید بحرالعلوم بزرگ میرفتند و با کسب اجازه از ایشان به خواندن ابیاتی سوزناک درباره امام حسین (علیه السلام) می پرداختند. برخی از آنان نیز در ضمن ذکر مصیبت برای همدردی با امام حسین (علیه السلام) جراحتهای خفیفی به خود وارد میکردند. به تدریج این گونه اعمال رو به تحول و گسترش گذاشته تا آن که پس از ممنوعیت قمهزنی در دوره نخست وزیری یاسین هاشمی، در سال 1935 م. به اوج خود رسید. در واقع این اعمال زور، تأثیری معکوس داشت؛(. به حکم "الإنسان حریص علی ما منع" هرگاه اعمال فشار با تبیین علمی و فرهنگسازی همراه نباشد، اثر معکوس خواهد داشت.)7 به نحوی که یک هیئت قمهزنی، به سه هیئت تبدیل شد."(. گفتگو با سید محمد بحرالعلوم پیرامون عزاداری حسینی، مجله "النور" شماره 74، ژوئیه 1997م.)8
حاج حمید راضی(متوفی سال 1953 م.) از معمرین اهل کربلا که نزدیک به 110 سال عمر کرده بود، خاطرات خود درباره عزاداری امام حسین (علیه السلام) نقل می کند که مراسم قمهزنی و... در ایام جوانی او در شهر نجف و کربلا مرسوم نبود.(. گفتگو با دکتر شاکر لطیف، 12/4/1996 م.، کتاب تراژدی کربلا)9 همچنین در خاطرات شفاهی هیچ یک از کهن سالان نجف و کربلا از برگزاری مراسم قمهزنی و... قبل از نیمه قرن نوزدهم یاد نشده است. اینگونه مراسمها برای اولین بار توسط برخی زائران ترک از طایفه قزلباش رواج یافت. آنان به هنگام زیارت امام حسین (علیه السلام) با شمشیرهایی مخصوص به سرهای خود ضربه می زدند.(. النجف الاشرف عاداتها و تالیدها، طالب علی شرقی، ص 223-220)10
از نظر تاریخی مسلم است که قمهزنی در ایران تا پیش از صفویه هیچگونه سابقهای نداشته است و محور تردیدها در آن است که آیا در زمان صفویه به وجود آمده است و یا اینکه بعد از صفویه در در زمان قاجاریه وارد شده و رواج یافته است؟(. قمه زنی، سنت یا بدعت؟ مهدی مسائلی، ص 19)11
نوشته شده توسط یک گمنام در یکشنبه 87/4/16 و ساعت 12:45 صبح |
نظرات دیگران()