خاطرات
نوشته شده توسط یک گمنام در دوشنبه 87/7/22 و ساعت 8:32 عصر | نظرات دیگران()
نوشته شده توسط یک گمنام در یکشنبه 87/7/7 و ساعت 1:11 عصر | نظرات دیگران()شما وقتی یک موبایل جدید می‌خرید با گوشی قدیمی‌تان چه می‌کنید؟
مسلما همراه قدیمی خود را دور نمی‌اندازید. شاید مدتی آن را برای روز مبادا نگه دارید و یا به دوستان و آشنایان امانتش بدهید. دست آخر هم ممکن است سر از یک مغازه موبایل فروشی در آورید و قصد فروش آن را بکنید.شاید بتوانیم بگوییم روند تعویض موبایل به اندازه روند رشد تکنولوژی آن سریع است. بر اساس اطلاعات آماری روزنامه ایندیپندنت، عمر مفید استفاده از یک تلفن‌همراه بطور متوسط 5 سال است. در حالی که برخی از مردم تقریبا هر سال گوشی موبایل‌شان را عوض می‌کنند.
در ایران آمار مشخصی از میزان تعویض موبایل‌ها وجود ندارد ولی با توجه به سرعت ورود موبایل‌های جدید، می‌توان حدس زد که در ایران هم سرعت تعویض گوشی کمتر از اروپا یا آمریکا نیست. شاید شرکت‌های تولیدکننده موبایل که تقریباً هر هفته محصولی جدید را معرفی یا وارد بازار می‌کنند، مسبب اصلی این مصرف گرایی باشند. البته تولیدکنندگان هم به طراحی برنامه‌های بازیافت گوشی برای کاهش ضررهای محیط زیست روی آورده‌اند. مثلا بسیاری از تولید کنندگان موبایل گوشی‌های قدیمی و از رده خارج را تحویل می گیرند ولی خیلی مشخص نیست که پس از دریافت موبایل‌های قدیمی با آنها چه می‌کنند. در ایران فروشندگان موبایل، موبایلی را که دیگر خریدار ندارد، به تعمیرکاران موبایل می‌فروشند. تعمیرکاران هم موبایل را باز کرده و قطعه‌های آن را استفاده می‌کنند. برخی قطعه ها را برای موبایل‌های دیگر بر می‌دارند و از قطعه‌های سالم‌تر هم به عنوان قطعه اصلی استفاده می‌کنند. به این ترتیب موبایل کهنه و قدیمی دوباره استفاده میشود و تولید زباله نمی‌کند.
در ایران، برخی موبایل‌ها سرنوشت دیگری پیدا می‌کنند و پیش از آنکه عمرشان به پایان برسد وارد مرحله رفرش می‌شوند. شاید عبارت «موبایل رفرش شده» را شنیده باشید. موبایل رفرش شده قیمت پایین‌تری دارد. رفرش از کلمه Re furbishment گرفته شده استRe furbishment . در لغت به معنی تغییر جزیی یک وسیله از نظر ظاهری و فنی است.
این موضوع در بین محصول های گران‌قیمتی مثل موبایل، کامپیوتر، لپ‌تاپ و صفحه نمایش‌های کامپیوتر شایع است و دلیلش هم آمار مرجوعی بالایی است که این وسایل دارند.
برای مثال کامپیوتر و لپ‌تاپ‌های که برچسب Re furbishment دارند، معمولاً در ابتدا، استاندارد کیفی سازنده را سپری نکرده‌اند، ولی پس از تعمیر، تأیید می‌شوند و با قیمتی در حدود 30 درصد کمتر به فروش می‌رسند. بطور کلی هر وسیله الکترونیکی می تواند به دلیل های مختلف Re furbishment تلقی شود.
یکی از این دلیل‌ها مرجوعی بودن کالاست. در بیشتر فروشگاه‌های بزرگ، یک دوره زمانی مشخص برای بازگرداندن کالا وجود دارد. اگر محصول عیب و نقصی داشته باشد، فروشگاه آن را به کارخانه سازنده برمی‌گرداند. کارخانه آن را بررسی و تعمیر میکند و با بسته‌بندی جدید به نام یک محصول Re furbishment می‌فروشد.
دلیل دیگر آسیب‌های حمل و نقل است. گاهی اوقات ممکن است بسته کالا هنگام حمل، به هر دلیلی آسیب ببیند ولی محصول سالم بماند. در این حالت هم فروشنده بسته‌های آسیب دیده را به کارخانه سازنده بازمی‌گرداند. کارخانه نیز محصولات را دوباره بسته‌بندی میکند و با عنوان Re furbishment به فروشنده پس میدهد.
سومین دلیل تغییر در شکل ظاهری کالاست. گاهی یک محصول به دلایل مختلفی دچار خش، فرورفتگی یا دیگر اشکال‌های ظاهری میشود که فقط شکل دستگاه آسیب می بیند و عملکرد آن تغییری نمی‌کند. کارخانه سازنده دو راه دارد: یکی اینکه دستگاه را با همان عیب ظاهری بفروشد یا اینکه عیب محصول را با قرار دادن قطعات در یک قاب جدید رفع کند. در هر دو صورت محصول Re furbishment شده به حساب می‌آید.
آخرین دلیل ایجاد مشکل در خط تولید است. ممکن است در خط تولید، مشکلی برای محصول پیش آید که زمان تولید کسی متوجه آن نشود و در فروشگاه مشخص شود. در نتیجه کارخانه این محصول را پس از تحویل گرفتن از فروشگاه، تعمیر میکند و دوباره به عنوان محصول Re furbishment می‌فروشد.
به این ترتیب گوشی‌های موبایل به هر دلیلی می‌توانند به کارخانه سازنده برگردانده شوند اما کارخانه نمیتواند آن را به عنوان محصول نو بفروشد بلکه با نام Re furbishment به بازار می‌فرستد. در ایران پدیده Re furbishment معنای دیگری پیدا کرده. روند رفرش در کشور ما با سایر کشورهایی که در آنها Re furbishment به صورت رسمی و قانونی انجام میشود، متفاوت است.
بسیاری از گوشی‌های رفرش شده موجود در بازار وارداتی‌اند و عملیات رفرش در کشورهای دیگر روی آنها انجام شده. به همین دلیل حتی متخصصان تلفن همراه نیز به سختی می‌توانند این گوشی‌ها را از اصلی تشخیص دهند. بنابراین بهتر است برای اطمینان از اصل بودن موبایل، به دنبال گارانتی اصلی باشید و به موبایل‌های زیر قیمت شک کنید.
نوشته شده توسط یک گمنام در یکشنبه 87/7/7 و ساعت 12:56 عصر | نظرات دیگران()_ آلرژی چشمی از مهمترین اختلالات دستگاه بینایی است که نسبتا مقاومت درمانی دارد . مهمترین علائم چشمی این عارضه خارش ، سوزش و قرمزی چشم و ترس از نور است که اغلب با فصل بهار آغاز می شود . و معمولا در تابستان نیز ادامه دارد . شایع تـریـن سن شروع بیماری 8 تا 12 سالگی است و معمولا تا سن 30 سالگی هم دارد ، اما هر چه سن افزایش می یابد ، از شدت علائم کاسته می شود . یکی از نـکات بسیـار مهم در درمان ایـن گونـه بیـماری ها عدم استفاده خودسـرانـه از قطـره های کورتـونـی است که حتما باید زیـر نظر متخصص چشم و آن هم در کوتاه مدت انجام شود ، در غیر ایـن صورت مصرف خودسرانـه آن سبب بـروز عوارضی همچون گلوکوم و آب مرواریـد می شود که عضلاتشان به مراتب بسیار شدیدتر است .
نوشته شده توسط یک گمنام در جمعه 87/7/5 و ساعت 9:57 عصر | نظرات دیگران() نوشته شده توسط یک گمنام در جمعه 87/7/5 و ساعت 8:55 عصر | نظرات دیگران()کمالات انسانى در سایه عبادت واطاعتحق است واطاعت وعبادت، بین زن ومرد مشترک است، قهرا راه تکامل نیز مشترک خواهد بود.
به عنوان نمونه، دعاها ونیایشها یکى از بهترین راههاى تکامل انسانى است، زیرا، کمال یک انسان در این است که به خداوند که علم محض وهستى صرف وقدرت صرف است نزدیک بشود وبه اخلاق آن کامل محض، متخلق بشود، وراه تخلق به اخلاق الهى وتقرب به آن کمال را، عبادتها ونیایشها به عهده دارند.
در این نیایشها، هیچ فرقى بین زن ومرد نیست، مهمترین مناجات ودعا را براى زنها ومردها یکسان تجویز وتعلیم کردهاند، نگفتهاند شما مردها دعاى کمیل یا مناجات شعبانیه بخوانید و زنها توفیق اینگونه نیایشها را ندارند. بنابراین، در آنچه به نام کمال حقیقى است که مناجاتها، ودعاها، ثناها، نیایشها، عبادتها واطاعتها ظهور کرده استسهم زن ومرد یکسان است. اگر زنى در خواندن مناجات شعبانیه یاجوشن کبیر، موفقتر از مرد باشد توفیقش در تکامل نیز بیش از مرد خواهد بود، نصیب زنها در مساله مناجات وپند واندرزگیرى، اگر بیش از مردها نباشد کمتر نیست، زیرا یک موجود عاطفى، رقیق القلبتر است ودر راه ذات اقدس اله رقت دل وعاطفه واحساس نقش مؤثرترى دارد، بنابراین او مىتواند در این راه، از مردها موفقتر باشد.
نوشته شده توسط یک گمنام در سه شنبه 87/7/2 و ساعت 11:22 صبح | نظرات دیگران()در آیهاى که گذشت همان طور که اشاره کردیم همه مؤمنین یعنى آنهایى که واقعا مؤمنند و آنهایى که ایمانى مستعار دارند را تحریک مىکرد براى قتال با دشمنان، و غیرت و تعصب آنان را به هیجان مىآورد، و این کارى است که هر مربى و رهبرى با مردم خود مىکند، و لیکن خواننده محترم اگر آیه شریفه را به دقت در نظر بگیرد و آنگاه رفتارى که خود ما به عنوان یک موجود طبیعى و به حکم آن چه طبیعت اقتضا مىکند عمل مىکنیم مقایسه کند، آن وقت ادبى از قرآن مىبیند که به راستى شگفتآور است.
توضیح این که جاى هیچ تردیدى نیست که در ساختمان بدنى و روحى انسان چیزى به کار رفته، که آدمى را در مواقعى که احساس کند دیگران به منافع او تجاوز مىکنند، و رعایت احترام مقدسات (مثلا اطفال و ناموس) او را نمىکنند، و یا در صددند آبروى او را بریزند، و خاندان او را هتک نمایند، و یا کارى دیگر از این قبیل بکنند وادار به دفاع مىسازد، و این لزوم دفاع از خود و از متعلقات خود حکمى است که فطرت به گردن بشر انداخته، و به وى الهام کرده، چیزى که هستبکار بردن این نیرو، و یا بگو اطاعت از این حکم فطرت دو جور انجام مىشود، یکى به نحو شایسته و آن این است که هم بکاربستنتبه نحو شایسته و حق باشد و هم براى حفظ حق خود باشد، نه حفظ باطلت، و دیگرى بنحو ناشایست و مذموم و آن این است که هم بکاربستنتبه نحو باطل باشد، و هم براى حفظ باطل شد، که معلوم است در این صورت چه فساد و شقاوتى در پى دارد، و چقدر نظام امور زندگى را به هم مىزند.
اسلام مساله غیرت و تعصب را باطل معرفى نکرده بلکه اصل آن را حفظ نموده، زیرا غیرت ریشه در فطرت انسان دارد، و اسلام هم دین فطرت است، ولى در جزئیات آن دخالت کرده است، و فرموده آن قدر از غیرت و تعصب که مطابق با فطرت است، حق است، و شاخ و برگى که اقوام به آن دادهاند، باطل است، این اولا، و در ثانى همین ودیعه فطرى را یعنى غیرت و تعصب را از هر سویى به سوى خداى تعالى برگردانیده، و سپس موارد بسیارى که دارد همه را در یک قالب ریخت، و آن قالب عبارت است از توحید، مثلا یکى از موارد تعصب، تعصب در باره مردان است، که زنان در باره آنان تعصب مىورزند، یکى دیگر در باره زنان است، که مردان نسبتبه آنان غیرت و تعصب به خرج مىدهند، یکى دیگر در باره اطفال و کودکان، و به طور کلى فرزندان است، که پدران و مادران در باره آنان تعصب مىورزند، همه اینها را رنگ توحید داد، به این معنا که هر جا تعصب ورزیدن، خداپسند باشد، باید تعصب ورزید، هر جا نباشد نباید اعمال کرد، پس اسلام اصل تعصب و غیرت را که حکمى است فطرى تایید مىکند، ولى در عین حال آن را از شوائب هوا و هوسها، و اهداف فاسد و شیطانى پاک، و در همه موارد صاف مىکند، و همه را به صورت یک شریعت انسانى در مىآورد، تا انسانها هم راه فطرتشان را رفته باشند، و هم دچار ظلمت تناقض و یک بام و دو هوایى نگشته مواردش با یکدیگر توافق و تسالم داشته باشند، پس آنچه اسلام بشر را به سوى آن مىخواند، و آن را مشروع مىداند، در بین موارد و اطرافش تناقض و تضادى نیست، بلکه همه در این جهت مشترکند، که از شؤون توحید به شمار مىروند، و همه مواردش این عنوان را دارند، که پیروى حق و متابعت از آنند، در نتیجه همه احکام آن قوانینى کلى و دائمى و ابتشدهاند، (به طورى که از هر مسلمان آگاه بپرسى تعصب ورزیدن نسبتبه خویشاوندان کافر و دشمن دین چطور است؟ جوابش منفى، و از هر کس بپرسى تعصب ورزیدن نسبتبه مسلمانى بیگانه ولى پیرو حق چگونه است؟ جوابش مثبت است، از هر مسلمانى بپرسى غیرت ورزیدن نسبتبه رفتار داماد با دخترت، و نسبتبه رفتار پسرت با همسرش چطور است، جواب مىدهد در هر دو مورد اگر غیرت ورزیدن مایه خشنودى خدا است صحیح است، و اگر پیروى هواى نفس استباطل است) .
"الذین آمنوا یقاتلون فى سبیل الله...الطاغوت"
در این آیه شریفه بین"الذین آمنوا"و بین"الذین کفروا"از نظر چگونه قتال کردن مقایسه شده است، که مؤمنین چه جور قتال مىکنند، و کفار چگونه؟ و به عبارتى دیگر از جهت نیت هر یک از دو طایفه در قتال کردنشان مقایسه شده است، تا با این بیان شرافت و فضیلت مؤمنین بر کفار در طریقه زندگیشان معلوم شود، و روشن گردد که طریقه مؤمنین، به خداى سبحان منتهى مىگردد، و تکیه مؤمنین بر جناب او است، ولى راه کفار به طاغوت منتهى مىشود، و در نتیجه این روشنگرى، مؤمنین به سوى قتال با کفار تحریک مىشوند.
"فقاتلوا اولیاء الشیطان ان کید الشیطان کان ضعیفا"
آنهایى که راه کفر را پیش گرفتهاند، بدان جهت که در راه طاغوت قرار گرفتهاند، از ولایتخداى تعالى خارج شدهاند، و در نتیجه دیگر مولایى ندارند، ولى آنان همان ولى شرک و پرستش غیر خداى تعالى است، و او شیطان است، پس ولى کفار شیطان است، و ایشان نیز اولیاى اویند.
و این که در آخر آیه فرمود: کید شیطان ضعیف است، دلیلش این است که روش طاغوت که همان کید شیطان باشد، چیزى جز ضعف نیست، و به همین جهت است که مؤمنین را به بیان ضعف روش کفار تشویق و بر قتال کفار تشجیع مىکند، و بر کسى پوشیده نیست که ضعف کید شیطان نسبتبه راه خدا با قوت آن نسبتبه افراد هواپرست منافاتى ندارد.
نوشته شده توسط یک گمنام در سه شنبه 87/7/2 و ساعت 11:20 صبح | نظرات دیگران()ابن ابى عمیر از صادق آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین روایت مىکند که حضرت فرمود: «تقول فى العشر الاواخر من شهر رمضان کل لیلة: «اعوذ بجلال وجهک الکریم ان ینقضى عنى شهر رمضان او یطلع الفجر من لیلتى هذه و لک قبلى تبعة او ذنب تعذبنى علیه یا رحمن یا رحیم» در دهه آخر از ماه مبارک رمضان هر شب مىگویى، پناه مىآورم به جلال و جمال کریمت، از اینکه سپرى شود ماه رمضان از من، یا صبح امشبم بدمد، در حالى که تراست از ناحیه من گناهى یا بدى و دینى که عذابم کنى بر آن، اى رحمان و رحیم. این دعا در کتاب شریف من لا یحضره الفقیه و مفاتیح الجنان، قسمت اعمال شبهاى دهه آخر ماه رمضان، آمده است.
روزه، درمان بیماریهاى روح و جسم صفحه 228
سید حسین موسوى راد لاهیجى
نوشته شده توسط یک گمنام در سه شنبه 87/7/2 و ساعت 11:16 صبح | نظرات دیگران()آیا نفس و یا به عبارتى روح آدمى موجودى است مجرد از ماده؟(البته مراد ما از نفس آنحقیقتى است که هر یک از ما در هنگام سخن با عبارت: من، ما، شما، او، فلانى، وامثال آن از آن حکایت مىکنیم و یا بدان اشاره مینمائیم، و نیز مراد ما به تجرد نفس این است کهموجودى مادى و قابل قسمت و داراى زمان و مکان نباشد).
حال که موضوع بحث روشن شد و معلوم گشت که در باره چه چیز بحث مىکنیم، اینکمیگوئیم: جاى هیچ شک نیست که ما در خود معنائى و حقیقتى مىیابیم و مشاهده مىکنیم که ازآن معنا و حقیقت تعبیر مىکنیم به(من)، (و میگوئیم من پسر فلانم، - و مثلا در همدان متولد شدم، - من باو گفتم و امثال این تعبیرها که همه روزه مکرر داریم).
باز جاى هیچ شک و تردید نیست که هر انسانى در این درک و مشاهده مثل ما است من وتمامى انسانها در این درک مساوى هستیم و حتى در یک لحظه از لحظات زندگى و شعورمان از آنغافل نیستیم مادام که شعورم کار میکند، متوجهم که من منم و هرگز نشده که خودم را از یاد ببرم.
حال ببینیم این(من)در کجاى بدن ما نشسته و خود را از همه پنهان کرده؟قطعا درهیچیک از اعضاى بدن ما نیست، آنکه یک عمر میگوید(من)در داخل سر ما نیست، در سینه ما ودر دست ما و خلاصه در هیچیک از اعضاى محسوس و دیده ما نیست، و در حواس ظاهرى، مائیمکه وجودشان را از راه استدلال اثبات کردهایم، چون حس لامسه و شامه و غیره پنهان نشده و دراعضاى باطنى ما هم که وجود آنها را از راه تجربه و حس اثبات کردهایم، نیست.
بدلیل اینکه بارها شده و میشود که من از اینکه داراى بدنى هستم و یا داراى حواسظاهرى یا باطنى هستم، بکلى غافل میشوم و لیکن حتى براى یک لحظه هم نشده که از هستىخودم غافل باشم، و دائما(من)در نزد(من)حاضر است، پس معلوم میشود این(من)غیر بدن وغیر اجزاء بدن است.
و نیز اگر(من)عبارت باشد از بدن من و یا عضوى از اعضاى آن و یا(مانند حرارت)خاصیتى از خواص موجوده در آن، با حفظ این معنا که بدن و اعضایش و آثارش همه و همه مادىاست و یکى از احکام ماده این است که بتدریج تغییر مىپذیرد و حکم دیگرش این است که قابلقسمت و تجزیه استباید(من)نیز هم دگرگونى بپذیرد و هم قابل انقسام باشد، با اینکه مىبینیمنیست.
به شهادت اینکه هر کس به این مشاهده، (که گفتیم آنى و لحظهاى از آن غافل نیست)مراجعهکند، و سپس همین مشاهده را که سالها قبل یعنى از آن روزیکه چپ و راستخود را شناخت وخود را از دیگران تمیز میداد، بیاد بیاورد، مىبیند که من امروز، با من آن روز، یک(من)است وکمترین دگرگونى و یا تعددى بخود نگرفته، ولى بدنش و هم اجزاء بدنش و هم خواصى که دربدنش موجود بوده، از هر جهت دگرگون شده، هم از جهت ماده و هم از جهت صورت و شکل، وهم از جهتسائر احوال و آثارش جور دیگرى شده، پس معلوم میشود(من)غیر از بدن من است واى بسا در حادثهاى نیمى از بدنش قطع شده، ولى خود او نصف نشده، بلکه همان شخص قبل ازحادثه است.
و همچنین اگر این دو مشاهده را با هم بسنجد، مىبیند که(من)معنائى استبسیط که قابلانقسام و تجزیه نیست، ولى بدنش قابل انقسام هست، اجزاء و خواص بدنش نیز انقسام مىپذیرد، چون بطور کلى ماده و هر موجودى مادى اینطور است، پس معلوم مىشود نفس غیر بدن است، نه
همه آن است و نه جزئى از اجزاء آن، و نه خاصیتى از خواص آن، نه آن خواصى که براى مامحسوس است و نه آن خواصى که با استدلال به وجودش پى بردهایم و نه آن خواصى که براى ماهنوز درک نشده است.
براى اینکه همه این نامبردهها هر طورى که فرض کنید مادى است و حکم ماده این استکه محکوم تغییر و دگرگونى است و انقسام مىپذیرد و مفروض ما این است که آن چیزى که درخود بنام(من)مشاهده میکنم، هیچیک از این احکام را نمىپذیرد، پس نفس به هیچ وجه مادىنیست.
و نیز این حقیقتى که مشاهده مىکنیم امر واحدى مىبینیم، امرى بسیط که کثرت و اجزاء ومخلوطى از خارج ندارد، بلکه واحد صرف است، هر انسانى این معنا را در نفس خود مىبیند ودرک مىکند که او اوست، و غیر او نیست و دو کس نیست، بلکه یکنفر است و دو جزء ندارد بلکهیک حقیقت است.
پس معلوم مىشود این امر مشهود، امرى است مستقل که حد ماده بر آن منطبق و صادقنیست و هیچیک از احکام لازم ماده در آن یافت نمیشود، نتیجه مىگیریم پس او جوهرى استمجرد از ماده که تعلقى به بدن مادى خود دارد، تعلقى که او را با بدن به نحوى متحد مىکند، یعنىتعلق تدبیرى که بدن را تدبیر و اداره مینماید، (و نمىگذارد دستگاههاى بدن از کار بیفتند و یانا منظم کار کنند)و مطلوب و مدعاى ما هم اثبات همین معنا است.
در مقابل ما همه علماى مادىگرا و جمعى از علماى الهى، از متکلمین، و نیز علماىظاهربین، یعنى اهل حدیث، منکر تجرد روح شدهاند و بر مدعاى خود و رد ادله ما برهانهائىاقامه کردهاند که خالى از تکلف و تلاش بیهوده نمیباشد.
1 - مادیین گفتهاند: رشتههاى مختلف علوم با آن همه پیشرفتى که کرده و به آن حد از دقتکه امروز رسیده، در تمامى فحصها و جستجوهاى دقیقش، به هیچ خاصیت از خواص بدنىانسان نرسیده، مگر آنکه در کنارش علت مادیش را هم پیدا کرده، دیگر خاصیتى بدون علت مادىنمانده تا بگویند این اثر روح مجرد از ماده است، چون با قوانین ماده منطبق نیست و آن را دلیلبر وجود روح مجرد بگیرند.
و در توضیح این گفتار خود گفتهاند: سلسله اعصاب که در سراسر بدن منتشر است، ادراکات تمامى اطراف بدن و اعضاى آن و حاسههایش را پشتسر هم و در نهایتسرعتبه عضو مرکزى اعصاب منتقل مىکند، و این مرکز عبارت است از قسمتى از مغز سر کهمجموعهاى است متحد و داراى یک وضعى واحد، بطوریکه اجزائش از یکدیگر متمایز نیست واگر بعضى از آن باطل شود و بعضى دیگر جاى آن را پر کند، این دگرگونىها در آن درک نمیشود، و این واحد متحصل همان نفس ما است که همواره حاضر براى ما است، و ما از آن تعبیر مىکنیم به(من).
پس اینکه احساس مىکنیم که ما غیر از سر و پیکرمان هستیم، درست است و لیکن صرفاین احساس باعث نمیشود بگوئیم پس(ما)غیر از بدن و غیر از خواص بدنى ما است، بلکه ازآنجا که مرکز اعصاب مجموعهاى است که توارد ادراکات در آن بسیار سریع انجام میشود، لذاهیچ آنى از آن غافل نمىمانیم.
چون لازمه غفلت از آن بطورى که در جاى خود مسلم شده است، بطلان اعصاب و توقفشاز عمل است و آن همان مرگ است.
و نیز اینکه مىبینیم نفس(من)همواره ثابت است نیز درست است، اما این هم دلیل تجردنفس نیست و از این جهت نیست که حقیقتى است ثابت که دستخوش تحولات مادى نمیشود، بلکه این حس ما است که(مانند دیدن آتش آتشگردان بصورت دائره)، در اثر سرعت وارداتادراکى، امر بر ایمان مشتبه میشود، مثل حوضى که دائما نهر آبى از این طرف داخلش میشود و ازطرف دیگر بیرون مىریزد، به نظر ما مىرسد که آب ثابت و همواره پر است و عکس آدمى یادرخت و یا غیر آن که در آب افتاده، واحد و ثابت است.
همانطور که در مثال حوض، ما آنرا آبى واحد و ثابتحس مىکنیم، در حالیکه در واقع نهواحد است و نه ثابت، بلکه هم متعدد است و هم متغیر تدریجى، چون اجزاء آبى که وارد آنمیشود، بتدریج وضع آنرا تغییر میدهد، نفس آدمى نیز هر چند به نظر موجودى واحد و ثابت وشخصى به نظر مىرسد، ولى در واقع نه واحد است و نه ثابت و نه داراى شخصیت.
و نیز گفتهاند نفسى که بر تجرد آن از طریق مشاهده باطنى اقامه برهان شده، در حقیقتمجرد نیست، بلکه مجموعهاى از خواص طبیعى است و آن عبارت است از ادراکهاى عصبى کهآنها نیز نتیجه تاثیر و تاثرى است که اجزاء ماده خارجى و اجزاء مرکب عصبى، در یکدیگر دارند، و وحدتى که از نفس مشاهده میشود، وحدت اجتماعى است نه وحدت حقیقى و واقعى.
مؤلف: اما اینکه گفتند: (رشتههاى مختلف علوم با آن همه پیشرفت که کرده و به آن حد ازدقت که امروز رسیده، در تمامى فحصها و جستجوهاى دقیقش، به هیچ خاصیت از خواص بدنىانسان نرسیده مگر آنکه در کنارش علت مادیش را هم پیدا کرده، دیگر خاصیتى بدون علت مادىنماند، تا بگوئى این اثر روح مجرد از ماده است)سخنى استحق و هیچ شکى در آن نیست، لکناین سخن حق، دلیل بر نبود نفس مجرد از ماده که برهان بر وجودش اقامه شده، نمیشود.
دلیلش هم خیلى روشن است، چون علوم طبیعى که قلمرو تاخت و تازش چهار دیوارى مادهو طبیعت است، تنها میتواند در این چهار دیوارى تاخت و تاز کند، مثلا خواص موضوع خود(ماده)را جستجو نموده احکامى که از سنخ آن است کشف و استخراج نماید، و یا خواص آلات وادوات مادى که براى تکمیل تجارب خود بکار مىبرد بیان کند و اما اینکه در پشت اینچهار دیوارى چه مىگذرد و آیا چیزى هستیا نه؟و اگر هست چه آثارى دارد؟در این باره نبایدهیچگونه دخل و تصرفى و اظهار نظرى بنماید نه نفیا و نه اثباتا.
چون نهایت چیزى که علوم مادى میتواند در باره پشت این دیوار بگوید این است که منچیزى ندیدم، و درست هم گفته چون نباید ببیند، و این ندیدن دلیل بر نبودن چیزى نیست، (وبه همین دلیل اگر علوم مادى هزار برابر آنچه هستبشود، باز در چهار دیوارى ماده است)و درداخل این چهار دیوارى هیچ موجود غیر مادى و خارج از سنخ ماده و حکم طبیعت، نیست تا اوببیند.
و اگر مادیین پا از گلیم خود بیرون آورده، بخود جرات دادهاند که چنین آسان مجردات رامنکر شوند علتش این است که خیال کردهاند کسانیکه نفس مجرد را اثبات کردهاند، از ناآگاهى وبى بضاعتى بوده، به آثارى از زندگى که در حقیقت وظائف مادى اعضاى بدن استبرخوردهاند، وچون نتوانستهاند با قواعد علمى توجیهش کنند، از روى ناچارى آن را به موجودى ماوراى مادهنسبت دادهاند و آن موجود مجرد فرضى را حلال همه مشکلات خود قرار دادهاند.
و معلوم است که این حلال مشکلات به درد همان روزهائى میخورده که علم از توجیه آنخواص و آثار عاجز بوده و اما امروز که علم به علل طبیعى هر اثر و خاصیتى پى برده، دیگر نبایدبدان وقعى نهاد، نظیر این خیال را در باب اثبات صانع هم کردهاند.
و این اشتباه فاسدى است، براى اینکه قائلین به تجرد نفس، تجرد آن را از این راه اثباتنکردهاند و چنان نبوده که آنچه از آثار و افعال بدنى که علتش ظاهر بوده به بدن نسبت دهند، وآنچه که به علت مادیش پى نبردهاند به نفس مستند کنند، بلکه تمامى آثار و خواص بدنى را به عللبدنى نسبت میدهند، چیزیکه هستبه بدن نسبت میدهند بدون واسطه، و به نفس هم نسبت میدهند، اما بواسطه بدن، و آثارى را مستقیما به نفس نسبت میدهند که نمیشود به بدن نسبت داد، مانند علمآدمى به خودش و اینکه دائما خودش را مىبیند، که بیانش گذشت.
و اما اینکه گفتند: (بلکه از آنجا که مرکز اعصاب مجموعهاى است که توارد ادراکات در آنبسیار سریع انجام میشود و لذا هیچ آنى از آن غافل نمىمانیم الخ، سخنى است که معناى درستىندارد و شهودى که از نفس خود داریم، به هیچ وجه با آن منطبق نیست).
مثل اینکه آقایان از شهود نفسانى خود غفلت کرده و رشته سخن را از آنجا به جاى دیگربردهاند، به واردات فکرى و مشهودات حسى بردهاند، که پشتسر هم به دماغ وارد میشود و بهبحث از آثار این توالى و توارد پرداختهاند.
من نمىفهمم چه ربطى میان آنچه ما اثبات مىکنیم و آنچه آنان نفى مىکنند هست؟اگرامورى پشتسر هم و بسیار زیاد که واقعا هم زیاد و متعدد است، فرض بشود این امور بسیار زیادچگونه میتواند یک واحد را تشکیل دهد بنام(من و یا تو)؟علاوه این امور بسیار زیاد کهعبارت است از ادراکات وارده در مرکز اعصاب، همه امور مادى هستند و دیگر ماوراى خود، غیر از خود چیزى نیستند، و اگر آن امر(من)که همیشه جلو شعور ما حاضر و مشهود است ویکى هم هست، عین این ادراکات بسیار باشد، پس چرا ما آن را بسیار نمىبینیم و چرا تنها آن امرواحد(من)را مىبینیم و غیر آن را نمىبینیم؟ این وحدت که در آن امر براى ما مشهود و غیر قابلانکار است از کجا آمد؟.
و اما پاسخى که آقایان از این پرسش داده و گفتند: وحدت، وحدت اجتماعى است، کلامىاست که به شوخى بیشتر شباهت دارد تا به جدى براى اینکه واحد اجتماعى وحدتش واقعى وحقیقى نیست، بلکه آنچه حقیقت و واقعیت دارد، کثرت آن است، و اما وحدتش یا وحدتى استحسى، مانند خانه واحد و خط واحد، و یا وحدتى استخیالى، مانند ملت واحد و امثال آن، نهوحدت واقعى، چون خط از هزاران نقطه و خانه از هزاران خشت و ملت از هزاران فرد تشکیلشده است.
و آنچه ما در بارهاش صحبت مىکنیم، این است که ادراکات بسیار که در واقع هم بسیارندبراى صاحب شعور یک شعور واقعى باشند، و در چنین فرض لازمه اینکه میگویند: این ادراکاتفى نفسه متعدد و بسیارند، به هیچ وجه سر از وحدت در نمىآورد و فرض اینجا است که در کنار اینشعورها و ادراکات کس دیگرى نیست که این ادراکهاى بسیار را یکى ببیند، بلکه به گفته شما خوداین ادراکهاى بسیار است که خود را یکى مىبیند(بخلاف نظریه ما که این اشکالها بدان متوجهنیست، ما در وراى این ادراکات، نفسى مجرد از ماده قائلیم که سراپاى بدن و سلسله اعصاب وبافتههاى مغزى و حواس ظاهرى و باطنى، همه و همه ابزار و وسائل و وسائط کار او هستند، واو در این چار دیوارى بدن نیست، بلکه تنها ارتباط و علاقهاى باین بدن دارد).
و اگر بگویند: آن چیزیکه در ساختمان بدنى من(من)را درک مىکند، جزئى از مغز استکه ادراکهاى بسیار را بصورت واحد(من)درک مىکند نه سلسله اعصاب، در جواب میگوئیم: بازاشکال بحال خود باقى است، زیرا فرض این بود که این جزء از مغز عینا خود همان ادراکهاىبسیار و پشتسر هم است نه اینکه در یک طرف مغز سر، جزئى باشد که قوه درکش متعلق باینادراکهاى بسیار شود، آنطور که قواى حسى بمعلومات خارجى تعلق مىگیرد، آنگاه از آن معلوماتصورتهائى حسى انتزاع مىکند(دقت فرمائید).
سؤال دیگرى که در باره این امر مشهود و فراموش نشدنى(من)هست و جوابش هم همانجوابى است که در باره وحدت آن از دو طرف گفته شده، اینستکه این امرى که به نظر شما مادىاستبا اینکه ماده ثبات ندارد و دائما در تحول است و انقسام مىپذیرد، ثبات و بساطتخود رااز کجا آورد؟نه فرض اول شما میتواند جوابگوى آن باشد و نه فرض دوم.
علاوه بر اینکه فرض دوم شما هم در پاسخ از سؤال قبلى - یعنى این سؤال که چگونهادراکهاى متوالى و پشتسر هم با شعور دماغى بصورت وحدت درک شود - و هم از این سؤالما که چرا(من)تحول و انقسام نمىپذیرد فرض غیر درستى است آخر دماغ و قوهاى که در آناست و شعورى که دارد و معلوماتى که در آن است، با اینکه همه امورى مادى هستند، و ماده ومادى کثرت و تغیر و انقسام مىپذیرد، چطور همواره بصورت امرى که هیچیک از این اوصاف راندارد، حاضر نزد ما است؟با اینکه در زیر استخوان جمجمه ما، جز ماده و مادى چیز دیگرىنیست؟
و اما اینکه گفتند: (بلکه این حس ما است که در اثر سرعت واردات ادراکى امر برایشمشتبه میشود و کثیر را واحد و متغیر را ثابت و متجزى را بسیط درک مىکند)، نیز غلطى استواضح، براى اینکه اشتباه خود یکى از امور نسبى است که با مقایسه و نسبت صورت مىگیرد، نهاز امور نفسى و واقعى، چون اشتباه هم هر قدر غلط باشد، براى خودش حقیقت و واقعیت است، مثلا وقتى ما اجرام بسیار بزرگ آسمان را ریز و کوچک و بصورت نقطههائى سفید مىبینیم وبراهین علمى به ما مىفهماند که در این دید خود اشتباه کردهایم و همچنین اگر شعله آتشگردان رادائره مىبینیم، و اشتباهات دیگرى که حس ما مىکند، وقتى اشتباه است که آنچه را در درک خودداریم، با آنچه که در خارج هستبسنجیم، آنوقت مىفهمیم که آنچه در درک ما هست در خارجنیست، این را میگوئیم اشتباه، و اما آنچه که در درک ما هستخودش اشتباه نیست، به شهادتاینکه بعد از علم به اینکه اجرام آسمانى به قدر کره زمین ما و یا هزاران برابر آن است، باز هم ماآنها را بصورت نقطههائى نورانى میبینیم و باز هم شعله آتشگردان را بصورت دائره میبینیم پس دراینکه آن جرم آسمان در دید ما نقطه است و آن شعله دائره است، اشتباهى نیست، بلکه اشتباهخواندنش، اشتباه و غلط است.
و مسئله مورد بحث ما از همین قبیل است، چه وقتى حواس ما و قواى مدرکه ما امور بسیارو امور متغیر و امور متجزى را بصورت واحد و ثابت و بسیط درک کند، این قواى مدرکه ما، دردرک خود اشتباه کرده، براى اینکه وقتى معلوم او را با همان معلوم در خارج مقایسه مىکنیم، مىبینیم با هم تطبیق نمىکند، آنوقت میگوئیم اشتباه کرده، و اما اینکه معلوم او براى او واحد وثابت و بسیط است که دروغ نیست و گفتگوى ما در همین معلوم است، از شما مىپرسیم: اینمعلوم فراموش نشدنى ما(من)چیست؟مادى است؟یا مجرد؟اگر مادى است پس چرا واحد وثابت و بسیط است و چگونه یک امرى که هیچگونه آثار مادیت و اوصاف آن را ندارد در زیرجمجمه ما جا گرفته و هرگز هم فراموش نمیشود؟و اگر مجرد است که ما هم همین را مىگفتیم.
پس از مجموع آنچه گفته شد، این معنا روشن گردید: که دلیل مادیین از آنجا که از راه حسو تجربه و در چهار دیوارى ماده است، بیش از عدم وجدان(نیافتن)را اثبات نمىکند، ولىخواستهاند با مغالطه و رنگآمیزى عدم وجدان را به جاى عدم وجود(نبودن)جا بزنند، سادهتربگویم دلیلشان تنها این را اثبات کرد که ما موجودى مجرد نیافتیم، ولى خودشان ادعا کردند: کهموجود مجرد نیست، در حالیکه نیافتن دلیل بر نبودن نیست.
و آن تصویرى که براى جا زدن(نیافتن)بجاى(نبودن)کردند، تصویرى بود فاسد که نه بااصول مادیت که نزد خودشان مسلم و به حس و تجربه رسیده است، جور در مىآید و نه با واقعامر.
2- و اما آنچه که علماى روانکاو عصر جدید در نفى تجرد نفس فرض کردهاند، ایناست که نفس عبارت است از حالت متحدى که از تاثیر و تاثر حالات روحى پدید مىآید، چونآدمى داراى ادراک بوسیله اعضاى بدن هست، داراى اراده هم هست، خوشنودى و محبت همدارد، کراهت و بغض نیز دارد، و از این قبیل حالات در آدمى بسیار است که وقتى دستبه دستهم میدهند و این، آن را و آن، این را تعدیل مىکند و خلاصه در یکدیگر اثر مىگذارند، نتیجهاشاین میشود که حالتى متحد پدید مىآید که از آن تعبیر مىکنیم به(من).
در پاسخ اینان میگوئیم: بحث ما در این نبود، و ما حق نداریم جلوى تئوریها و فرضیههاىشما را بگیریم، چون اهل هر دانشى حق دارد فرضیههائى براى خود فرض کند و آن را زیر بناىدانش خود قرار دهد(اگر دیوارى که روى آن پى چید بالا رفتبه صحت فرضیه خود ایمان پیداکند و اگر دیوارش فرو ریخت، یک فرضیه دیگرى درست کند).
گفتگوى ما در یک مسئله خارجى و واقعى بود که یا باید گفت هست، یا نیست نه اینکهیکى وجودش را فرض کند و یکى نبودش را، بحث ما بحثى فلسفى است که موضوعش هستىاست در باره انسان بحث مىکنیم که آیا همین بدن مادى استیا چیز دیگرى ماوراى ماده است.
3- جمعى دیگر از منکرین تجرد نفس، البته از کسانیکه معتقد به مبدا و معادند در توجیهانکار خود گفتهاند: آنچه از علوم، مربوط به زندگى انسان، چون فیزیولوژى و تشریح بر مىآید، ایناست که آثار و خواص روحى انسان مستند هستند به جرثومههاى حیات، یعنى سلولهائى که اصلدر حیات انسان و حیوانند و حیات انسان بستگى به آنها دارد، پس روح یک اثر و خاصیتمخصوصى است که در این سلولها هست.
و تازه این سلولها داراى ارواح متعددى هستند، پس آن حقیقتى که در انسان هست و باکلمه(من)از آن حکایت مىکند، عبارت است از مجموعهاى از ارواح بیشمار که بصورت اتحادو اجتماع در آمده و معلوم است که این کیفیتهاى زندگى و این خواص روحى، با مردن آدمى ویا به عبارتى با مردن سلولها، همه از بین مىرود و دیگر از انسان چیزى باقى نمىماند.
بنا بر این دیگر معنا ندارد بگوئیم: بعد از فناى بدن و انحلال ترکیب آن، روح مجرد او باقىمیماند، چیزیکه هست از آنجائیکه اصول و جرثومههائیکه تاکنون با پیشرفت علوم کشف شده، کافى نیست که بشر را به رموز زندگى آشنا سازد و آن رموز را برایش کشف کند، لذا چارهاىنداریم جز اینکه بگوئیم: علل طبیعى نمیتواند روح و زندگى درست کند و مثلا از خاک مردهموجودى زنده بسازد، عجالتا پیدایش زندگى را معلول موجودى دیگر، یعنى موجودىماوراء الطبیعه بدانیم.
و اما استدلال بر تجرد نفس از جهت عقل بتنهائى و بدون آوردن شاهدى علمى، استدلالىاست غیر قابل قبول که علوم امروز گوشش بدهکار آن نیست، چون علوم امروزى تنها و تنها برحس و تجربه تکیه دارد و ادله عقلى محض را ارجى نمىنهد(دقت فرمائید).
مؤلف: خواننده عزیز مسلما توجه دارد که عین آن اشکالهائى که بر ادله مادیین واردکردیم، بر دلیلى که این طائفه براى خود تراشیدهاند نیز وارد استباضافه این خدشهها که اولااگر اصول علمى که تاکنون کشف شده، نتوانسته حقیقت روح و زندگى را بیان کند، دلیل نمیشودبر اینکه بعدها هم تا ابد نتواند آن را کشف کند، و نیز دلیل نمیشود بر اینکه خواص روحى(که شماآنرا مستند به جرثومه حیات میدانید)در واقع مستند به علل مادى که تاکنون دست علم ما بداننرسیده نبوده باشد، پس کلام شما مغالطه است که علم بعدم را بدون هیچ دلیلى بجاى عدم علم جازدهاید.
و ثانیا استناد بعضى از حوادث عالم - یعنى حوادث مادى - به ماده و استناد بعضىدیگر - یعنى حوادث و خواص زندگى - به ماوراء طبیعت که خدایتعالى باشد مستلزم این است کهبراى ایجاد عالم، قائل به دو اصل باشیم، یکى مادى و یکى الهى و این حرف را نه دانشمندانمادى میپسندند و نه الهى و تمامى ادله توحید آن را باطل میکند.
ترجمه تفسیر المیزان جلد 1 صفحه 549 علامه سید محمد حسین طباطبایى
نوشته شده توسط یک گمنام در سه شنبه 87/7/2 و ساعت 10:44 صبح | نظرات دیگران()نصب برنامههایجانبی موبایل
قسمت اول
می‌خواهیم در طی چند مقاله به بررسی روش‌های نصب برنامه‌های جانبی روی تلفن همراه بپردازیم. برای شروع کار به سراغ یکی از متداول‌ترین روش‌های نصب برنامه‌های جانبی که همان نصب فایل‌های معروف SIS است، می‌رویم.
نصب فایلSIS
فایل هایی با این پسوند از پرکاربردترین فایل های نصب برنامه های کاربردی در گوشی هایی با سیستم عامل سیمبین هستند. به وسیله هر کدام از دستگاه های ارتباط با گوشی، اعم از دستگاه کارت خوان، بلوتوث، اینفرارد یا کابل داده، می توانید فایل " name.sis (فایل برنامه با پسوند sis)" را به گوشی انتقال داده و سپس فایل مذکور را در گوشی باز کنید تا مراحل نصب آغاز شود.
در ابتدا از شما سؤال میشود که برنامه‌ای که می‌خواهید نصب کنید غیرقابل اعتماد است یا سازنده آن شناخته شده نیست و ثبت نشده است، آیا مطمئن هستید که می‌خواهید آن را نصب کنید؟ این پیغام به این علت است که سیستم عامل سیمبین کارایی این برنامه را به علت عدم ثبت آن به کاربر هشدار میدهد که ممکن است برنامه مخرب باشد. اگر فایل موردنظر را به درستی می‌شناسید گزینهYes را انتخاب کنید.
در مرحله بعد نام برنامه موردنظر نشان داده میشود و در مورد نصب آن از شما سؤال می‌گردد که اگر مطمئن هستید،Yes را انتخاب کنید. در بعضی از برنامه‌ها که چند زبان را پشتیبانی می‌کنند، از شما سؤال میشود که می‌خواهید برنامه به چه زبانی نصب شود.
در قسمت بعد گزینه‌ای به نام Options وجود دارد که اگر برنامه دارای گواهینامه باشد با انتخاب View Certificate، می‌توانید آن را مشاهده کنید.
از طریق View details جزئیات برنامه اعم از فرمت، نام، نسخه نرم افزار ، نوع، سایز، تولیدکننده و وضعیت را قبل از نصب مشاهده می‌کنید. با انتخاب گزینه Install به مرحله بعد خواهید رفت.
بعد از این مرحله باید حافظه‌ای را که می‌خواهید برنامه در آن قسمت نصب شود، مشخص کنید. قسمت اول Phone Memory یا حافظه داخلی گوشی است و قسمت دوم Memory Card یا حافظه خارجی است. توصیه میشود برای جلوگیری از اشغال شدن فضای حافظه داخلی، قسمت دوم یعنی کارت حافظه را انتخاب کنید.
اگر فضای خالی برای نصب برنامه در حافظه‌ای که انتخاب کرده اید وجود داشته باشد، عملیات کپی کردن فایل‌های برنامه شروع خواهد شد و اگر فضای کافی موجود نباشد با پیغام خطای مبنی بر کمبود حافظه (Memory Low) مواجه خواهید شد.
توجه داشته باشید برای برنامه‌هایی که باید در حافظه داخلی گوشی نصب شوند، دیگر امکان انتخاب حافظه را نخواهید داشت و برنامه به صورت خودکار در حافظه داخلی گوشی کپی خواهد شد، که این بستگی به نوع کارایی برنامه و طراح آن در ساخت فایل SIS دارد.
پس از نصب هر برنامه جانبی آیکون (Icon) مربوط به آن در Menu گوشی ظاهر می‌گردد ولی در گوشی‌های سری 60 از نسخه 3/2 به بعد آیکون برنامه در پوشه My Own در منو قرار می گیرد.
در گوشی های سری 60 ویرایش سوم سری E، قبل از اجرای فایل SIS، برنامه Manager گوشی را باز کنید و به قسمت تنظیمات آن بروید و مقدار قسمت (Software Installation را به All (not certified only تغییر دهید تا بتوانید برنامه‌های بدون گواهینامه را نصب کنید.
ممکن است هنگام نصب برنامه های جانبی گوشی های سری 60 ویرایش سوم پیغام خطای Certificate not supported را ملاحظه کنید. در این حالت تاریخ گوشی صحیح نیست و باید آن را به تاریخ روز تصحیح کنید.
نوشته شده توسط یک گمنام در جمعه 87/6/22 و ساعت 1:6 صبح | نظرات دیگران()
.jpg)
.gif)
.jpg)
